در ۲۲ فوریه سال ۲۰۱۹ مجله ساینس مقاله ای را منتشر کرد که نشان می داد محققانی از اقصی نقاط دنیا به رهبری استیون بینر توانسته اند ۴ باز نیتروژنی جدید را در آزمایشگاه بسازند که همان ویژگی های بازهای طبیعی را دارند.
این برای اولین بار است که ۴ باز نیتروژنی مصنوعی ساخته شده قابلیت اتصال به یک دیگر به صورت مارپیچ دو رشته ای را داشته و علاوه بر این توانایی ایجاد رونوشت را دارند.
این چهار باز با حروف S,B,P,Z
نام گذاری شده اند و به ترتیب قادر به ایجاد جفت باز با یکدیگر می باشند. محققان این زبان ۸ حرفی را hachimoji نام نهاده اند که در زبان ژاپنی به معنی”هشت حرفی” می باشد.
این چهار باز جدید دارای شکلی مشابه ۴ باز طبیعی هستند با این تفاوت که الگوی اتصالی آنها متفاوت است.
در نهایت این محققان نشان دادند که این ملکول DNA جدید قادر به رونویسی به RNA می باشد. RNA ایجاد شده در این مطالعه یک آپتامر ۱۲ نوکلئوتیدی است که قادر به اتصال به اهداف از پیش تعیین شده است.
حال سوالی که پیش می آید این است که آیا می توان بازهایی را تولید کرد که توسط پلیمرازها تکثیر شوند و نیز قادر به تبدیل به کد های اسید آمینه ای جدید باشند؟ در صورت پاسخ مثبت به این سوال باید منتظر تحولی شگرف در زمینه علوم زیستی باشیم. بنابراین هنوز فاصلۀ زیادی تا ساخت نوکلئوتیدهای مصنوعی با همان کارایی نوکلئوتیدهای طبیعی وجود دارد.
منبع: https://www.nature.com/articles/d41586-019-00650-8
