ژنتیک پزشکی: پاسخ سوالات تالیفی فصل نوزدهم ژنتیک پزشکی امری

۱٫ گزینه ب

نفوذ پذیری هانتینگتون تقریبا کامل است

 

۲٫ گزینه ب

علایم در هر دو شکل هموفیلی از خونریزی ملایم پس از ضربه بزرگ یا جراحی تا خونریزی خودبخودی در عضلات و مفاصل متغیر است.

درجه شدت با کاهش فعالیت هردو فاکتور ارتباط نزدیکی دارد.

سطوح زیر ۱% با تمایل شدید به خونریزی از زمان تولد همراه است.

خونریزی در مفاصل موجب درد و تورم و در صورت تکرار موجب  هر بیماری مفصلی پیش­رونده (Progressive arthropathy) با ناتوانی شدید می­شود.

اعضای مبتلای خانواده، درجه شدت یکسانی نشان می­دهند.

 

۳٫ گزینه  د

 

۴٫ گزینه د.

حذف مسئول ۵% همه موارد در نتیجه کراسینگ اور نابرابر در میوز مادری که موجب فقدان کامل بیان می­شود.

جهش­های تغییر چهارچوب، بی­معنا، دگرمعنا، درجی. اکثر جهش­های نقطه­ی در اسپرماتوژنز رخ­ می­دهد.

وارونگی فلیپ: مسئول ۵۰% همه موارد  شدید(فعالیت کمتر از ۱% فاکتور VIII) که ناشی از نوترکیبی ژن­های کوچکی به نام ژن A درون اینترون ۲۲ و نسخه دیگر ژن A واقع در فرادست نزدیک به تلومر است. میزان جهش ده برابری در سلول­های زایای مذکر مشاهده می ­شود. وارونگی موجب قطع ژن VIII و فعالیت بسیار پایین آن می­شود (که ناشی از حلقه شدن انتهای بازوی بلند کروموزوم X مذکر برای رخداد نوترکیبی است).

 

۵٫ گزینه ج

 

۶٫ گزینه ب

بیان افزایش یافته یا کاهش یافته DMPK در موش باعث میوتونی و دیگر علائم MD نمی­شود بلکه RNAی تولید شده از آلل گسترش­یافته در پردازش RNAی برخی ژن­ها مداخله می­کند. رونوشت‌های گسترش یافته DMPK در هسته تجمع یافته و از طریق اتصال به پروتئین متصل شونده به RNA CUG (CUG-BP) تأثیر کسب عملکرد دارد. به‌دلیل وجود تکرار‌های CUG در برخی آنزیم‌های اختصاصی عضله با پیرایش متغیر، مقادیر اضافی CUG-BP با برخی ژن‌های مربوط به MD تداخل دارد.

 

                                                                      

۷٫ گزینه ب

در بیشتر موارد جهش اصلی و شروع گسترش تکرارهای سه نوکلئوتیدی در میوز مرد اتفاق می­افتد. اما موارد شدید مادرزادی تقریباً به شکل تغییر‌ناپذیر از طریق مادر به ارث می‌رسند

 

۸٫ گزینه ج

دیستروفی میوتونیک نوع ۲ یا میوپاتی میوتونیک پروکسیمال (PROMM)

علائم شامل بروز متغیری از علائم همانند MD می­باشد.

لوکوس کروموزوم: ۳q21، جهش در گسترش (CCTG)n  در اینترون ۱ ژن  ZNF9 رخ می دهد.

بیشتر خانواده­ها آلمانی تبار هستند و بیماری نتیجه جهش موسس(بنیانگذار) منفردی است که حدود ۲۰۰ تا ۵۰۰ نسل پیش رخ داده است.

 

۹٫ گزینه ج

 

۱۰٫ گزینه الف

NF1:

علائم شامل زخم‌های پوستی رنگدانه‌ای (لکه‌های شیرقهوه‌ای، Cafe-au-lait spots)و تکه‌های گوشتی نرم کوچک (نوروفیبروماتا)، کک­مک­های زیربغلی و کشاله‌ای، ماکروسفالی و غده‌های لیش، تأخیر توسعه‌ای و تکوینی در یک سوم موارد کودکی است.

NF2 :

علایم شامل لکه‌های شیرقهوه‌ای، نوروفیبروم و نیز بروز تومور در اوایل بلوغ که عصب هشتم مغزی را درگیر می‌کند  (نروم‌های شنوایی،  Acoustic neuromas یا شوانوماهای وستیبولار، Vestibular schwanomas)، کاتاراکت تحت بالینی(Sub-clinical) و تومورهای مغزی است.

 

۱۱٫ گزینه ب

ژنتیک سندرم مارفان:

الگوی وراثت: اتوزومی غالب

لوکوس کروموزوم: ۱۵q21 – واجد ژن FBN1 رمز کننده گلیکوپروتئین فیبریلین نوع ۱ با طولkb 200و ۶۵ اگزون و حاوی ۵ قلمرو. بزرگترین قلمرو (۷۵% ژن)دارای ۴۶ تکرار فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) است.

نوع جهش: بدمعنی ، به صورت منفی– بارز، که منجر به تولید کمتر از ۳۵% میزان مورد انتظار فیبریلین در ماتریکس خارج سلولی می­گردد.

 

 

۱۲٫ گزینه الف

ژنتیک سندرم بیل یا آراکنوداکتیلی کانتراکترال مادرزادی

لکوس کروموزوم: ۵q23 – واجد ژن فیبریلین نوع ۲؛ این ژن با فیبریلین نوع ۱ همولوژی دارد.

 

۱۳٫ گزینه ب

اثرات جهش‌های CFTR بر عملکرد فراوده های پروتئینی

کاهش نسبی یا کامل در سنتز مانند G542X و IVS8 –۶(۵T)

جلوگیری از رسیدن به غشای اپی­تلیال مانند ∆F508

ایجاد اشتباه در عمکرد صحیح هنگام رسیدن به مکان نهایی مانند G551D  و R117H

 

۱۴٫ گزینه د

سندرم Jervell and lange – Nielsen با ناشنوایی حسی – عصبی همراه است و وراثت اتوزومی مغلوب دارد

 

۱۵٫ گزینه ج

SMA I رایج ترین و شدید ترین شکل است